Sen Gelirken Şiiri - Mehmet Ali Onay

sen gelirken
ben
yıldız toplama telaşındaydım
kucağım yıldız dolmalıydı
bir ömür her gecene yetecek kadar yıldız

umutlarım uzun uzak yolların ucundaydı
hayallerim coktan ordaydı
sen gel de gideriz
sabah olsun giderimlerle bağlamıştım kendimi

içimi kanatsa da dikenleri
tuttunduğum çalı gül verecekti
düşüncesi tatlı bir hülaydı
gül beyazıydı  gel günun rengi

 sen gelirken
yani
sabahı beklerken
ben
sohbetim sendin
her cümlem seninle başlıyor
her cümlenin noktası sendin

sen gelirken
ben
içim dışım sen dolu
bir yanım çaresizlik bir yanım korku
bir yanım sevinç  bir yanım coşku
her yanım dolu
oda dolu
küçücük dünyam dopdolu  
her yer sen

sen
olmaz denilen bir sevdanın çiçeği
yasaklı bir aşkın isyanı
gönlümün inadıydın

seni gelirken
ben
gece gündüze teslim oldu olacak
kaç defa senin resmini çizdim
hissiyatıni bilemedigim sancılarla kıvranırken
onun kadar dayanılmaz ağrılar cektim
senin bana deviri vaktindi
bense
benle yüzleşmekteydim
alıp başımı gitmelerim
kahırlarım depreşti

bedeninde ızdırap vardı
sesinde feryat vardı
gözlerinde imdat vardı
ama bisey daha vardı ki
tarife gelmez bir şey
güzelliğinden daha da güzel bir şey
onca acısına rağmen
dudağının kenarında bir gülümseme vardı

o bilmedi
sen hiç bilemezsin

sana ilk ben dokundum
seni ilk ben öptüm

30 Haziran 2019