Sen gelince Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

Gecenin geç saatlerinde
Bir güneş doğar
Karanlık odamın içine
Sen gelince
Kapanır perdeler kendi kendine
Değişir odanın havası birden bire
Sen gelince
Takılır gözlerim gözlerine
Donup kalır ellerim olduğu yerde
Dilim konuşamaz olur
Birkaç kelime
Sen gelince
Hayallerim gerçek olur
Sanki zaman bir an için durur
Rüyalarım biter son bulur
Sen gelince
Bahar gelir
Çiçekler açar içimde
Bir taht kurulur
Gönlümün en güzel yerinde
Sen gelince
Biter içimde ki isyanlar
Son bulur dinmek bilmeyen arzular
Gözlerim dinlenir, içim ferahlar
Üzerimde ki hüzün bulutları da kalkar
Sen gelince
Kuşlar susar,
Bizi dinlerler gizlice
Meraklarından
Ay saklanır bulutların ardına
Kıskançlığından
Yüzüm kızarır, konuşamaz olurum
Utancımdan
Sen gelince
Hızlı hızlı çarpar kalbim
Heyecanından
Güzelliğinle kamaşır gözlerim
Görmez olur kimseyi
Sana olan aşkımdan
Mutlu olduğun bellidir
Bana olan bakışlarından
Ama, ayrılma vakti gelmiştir
Artık bu mekandan
Çünkü durmamıştır akıp giden zaman
Sen gitmek için hazırlandığın an
Gözlerim yalvarsa da sana
Mümkün değildir artık yanımda kalman

Gözlerim son kez bakarken sana
Bana da hesap sormaktadır aynı zamanda
Dinmek bilmeyen arzularım içimde bir isyan çıkarır
Sen gidince benimle hesaplaşacaktır
Gitme dese de dilim durmazsın artık sen
Karanlıklarda kalacağım yine ben