Sen geldin sonra

Sonra sen geldin
düşlerimdeki gizli pencereme
hani nefesimizin buharlaştırdığı
çatısı olmayan
o eski yıkık dökük
gönül evimin penceresine
senli içime doldururdum ya kendimi
o zaman bakardım ya senden bana
huzurun tomurcuklarını
büyütürdüm ya içimde
kıyamazdım ya kendime
senli bakıyorum diye
kendimden koruyordum
kendimi ve seni
yüzüme gözüme bulaştırırdım sonra
ustalığında çıraklığımı
başım ağırmaya başaldı yine gönlümüm darağacında
gülüşlerimin içindeki görüntüm
nikotin acılığına bırakıyordu damağımda kendini
yutkunuyordum yutmaya çalıştıkça
kendime düğümleniyordum
efsane ağıtlarından çıkarıyorum acısını
hani bazen yaşarsın da sonra
kendine bile anlatmaktan korkarsın ya
işte ben
sendeki beni bile
kendime anlatmaktan
korkuyorum,
korkuyorum...