=Sen Geldin= Şiiri - Mehmet Selim Çoban

Günahla sevap yol arkadaşıyken
İnsanlar, heva ve heveslerinin peşindeyken
Kaba ve kuvvet konuşur iken hak namına
Adaletsizliklerin kanunu olmuşken adalet
Güçlü haklıyken, mazlum mahzun
Öldürmek yiğitlik, yaşatmak suç iken
Ve yeisle kıvranırken çıkmaz sokaklar
Sen geldin SULTANIM.

Biliyorum sen geldin, sona erecek zulmet
Sen geldin, gönüller nurla, kalpler imanla dolacak
Sokaklarında gül dağıtılacak şehirlerin
Biliyorum sen geldin, bahar gelecek elbet
Yüreklerimiz pırpır, gönlümüz cezbeye gelecek
Taşlaşmış kalpler eriyip, sevgiler sevginle besleyecek
Ve biliyorum sen geldin, başımızı şefkat okşayacak.

Sen geldin biliyorum;
Çünkü bahar çiçekleri bir başka açıyor
Adının geçtiği ninnilerle büyüyen filizler fidana dönüyor
Şiirlerini okurken çocuklar hıçkırıklarını tutamıyor
Çocuk koruları sana adanmış şarkılar söyleyip, ilahiler yakıyor
Sen geldin,çünkü yeniden diriliyoruz
Şefkati, merhameti, affedilmeyi öğreniyoruz
Kin ve nefret bir bir sökülüyor sinelerimizden
Sevdiklerimizi seviyoruz sevgilerin ötesinden
Çünkü sen geldin SULTANIM.

Sen geldin yaratanımızı, yaratılışımızı öğrendik
Getirdiğin nur sayasinde doğruları, yanlışları öğrendik
Seninle sevgiye, maneviyata, iyiliklere, hayırlara uyandık
Sen geldin, yol yordam öğrendik, ümitle gerildik ok misali yaylarda
Sen geldin de, biz sevmeyi öğrendik Allah için
Senin öğrettiklerinle gerçek arkadaşlık neymiş,
Mümin kardeşliği neymiş,
İnsan kardeşliği neymiş,
Canlı-cansız bütün mahlukata sevgi neymiş,
Şefkat neymiş onu öğrendik
Şekil değil özün kıymatini öğrendik
Sen geldin de, yıldızları döküldü sahte sevgilerin,
Beli kırıldı dostluk zannedilen sahteciklerin
Çünkü sen geldin SULTANIM.

Sen gönül tahtımızda,
Yavrularımızın gözyaşında,
Çocukların pembe yanaklarında belirlenen gülümsemelerde
Hüzünlenen yüzlerimizde, ağlayan gözlerimizde
İman dolu kalbimizde
Ve âlemlere sığmayan sevgimizde
Sen vardın, sen varsın ve de hep sen olacaksın
Çünkü sen sultanımızsın SULTANIM.