Sen Geldin Şiiri - Mehmet Özkan Özer 2

Sen geldin ; deniz geldi Ankara’ya
Şimşek şimşek çakan bulutlar
Yerini bıraktı yemyeşil bir bahara
Geceleri döven bu başıboş karanlıklar
Bu benim hercai yılgınlığım
Ağarttı tepeden tırnağa hoyrat geçen yıllarımı

Geldin pencereme kondu üç defa bir beyaz güvercin
Barışı sever ve ister
Oysa dünya kirlidir ,umutlar yapayalnız
Dünya cehennemidir Gazze’de ağlayan bir çocuğun
Hatay’da yıkıntılardan çıkabilmek umududur bir babanın
Sükutla beklediği yavrusunu
Dünya karanlığıdır durmadan aydınlatan güneşin

Geldin aydınlattın bu zifiri karanlığı
Durmadan harcanan bir ömrün omzuna başını koydun
Okşadın ne varsa içimde titreyen korkuları,yanlışları
Ve bir yanlışı en çok götüren doğruydu sımsıcak gülüşün
Elde var sen!

Kapımda durdun bir anaç gibi
Yıkadın süpürdün bu tehlikeli düşleri
Vefa getirdin ezayı kanatlarından uçurarak
Bir heybeye sığdırdın keşmekeş
Gözlerimde parıldayan yıldızlar
Umutlu bir akşam,direniyor inatla yeni bir güne
Sen geldin,ben gittim…