Kalbimde bir oda içinde yalnızlık. Boyasız, sessiz, solgun bir oda. Yalnızlıktan rutubet tutmuş. Boyasız, sessiz öyle bir oda ki içinde ki yalnızlık büyüdükçe küçülen. Havasız, soluksuz bütün camlar kapalı. Sen, sen geldin. Camları açtın ilk önce birer birer ardından havayı tattım, soluk aldım. Adım adım girdin içeri. Öyle benimsedin ki bu odayı, kendi güzelliğinle boyadın. Bütün duvarlarına birer birer sevgini astın. Sen, sen geldin. Yalnızlığıma arkadaşlık ettin, ruhuma yoldaşlık. Sen, sen geldin...
Muhammed KaradaşKayıt Tarihi : 18.10.2020 19:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Şair meleğine yazmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!