Sen Geldin Şiiri - Yusuf Akyüz

Dolunay doğar gibi leylin şafaklarına
Ve yağmur yağar gibi çölün dudaklarına
Sen de öyle süzüldün insanlığın bahtına

Sen ruhlara incelik, dillere letafetsin
Yüreğimizde özlem, ruhumuzda hasretsin

Aşk'ı Sen'den öğrendi tüm âşık ve maşuklar
Dostluğu, muhabbeti Sen'de gördü insanlar
Katre katre Sen'inle dolup taştı zamanlar

Gittin yürekler soğuk, gözler ufuğa ırak
Gittin damarla kanda, etle tırnakta firak

Bir sütresin ateşe; önünde insanlığın
Nur’un deler kalbini en çetin karanlığın
Bir onurdur insana dostluğun, yaranlığın

Can dostsun yüreklere ey Allah'ın habîbi
Dostluğunla şifasın; yüreklerin tabibi

Bahçıvanı Sen olan gül boynu bükük kalmaz
Sen çöller de vahasın Sen'i bulan bunalmaz
Sen'siz deryaya dalan sahile ulaşamaz

Geldin bahçıvan oldun boynu bükük güllere
Gittin de özleminle yerleştin gönüllere

Sen geldin izzet tacı giydirdin kâinata
Sen geldin de tanıttın kendisini fıtrata
Geldin de anlam kattın ölüme ve hayata

Gidişinle coşkumuz küstü bütün renklere
Gidişinle en büyük hasretsin yüreklere

Sen geldin şafak attı gaflet karanlığına
Gelişin âb-ı hayat susamış insanlığa
Bir güneşti gelişin; üşümüş yanlarına

Gidişinle yürekler tutuştu oymak, oymak
Gidişinle gözlere yük oluyor uyumak

Çöller yolar saçını vahalar bir hoş şimdi
Muhabbetini tadan yürekler sarhoş şimdi
Hıra’n mahzun, kederli, nur dağın bomboş şimdi

Gidişinle hasretin sarıldı yumak, yumak
Gidişinle başladı hasretini dokumak

Yollara hasretini döşerim adım adım
Vuslat ufkunda sana yetişmektir muradım
Ey habîbi sevgine, şefkatine susadım

Gidişinle düşürdün sonsuz çöllere beni
Bir vahada su gibi özlemimsin habibi