Sen Geldiğinde Kıştı

Sen geldiğinde,
Mevsim kıştı,
Hislerin karlarla kaplandığı kış…

Sözler vardı yerine getirilmemiş,
Umutlar vardı henüz doldurulmamış,
Bekleyişler vardı sonu görünmemiş,
Hayat çekmeceme doldurdum hepsini,
Üstü daha tozla bile kaplanmamış…

Sen geldiğinde,
Değeri yüklenmemiş namelerle uçuşan,
Şarkılar anlamını yitirmişti…

Notalar amaçlarını şaşırmış,
Hiç bir beste güftesiyle tamamlanmamış,
Bir ses, bir kulak bir yürekle buluşmamış...

Hatıralar dehlizine attım onları,
Henüz sesleri hiç yankılanmamış...

Sen geldiğinde,
Sıcak lodos terk etmişti beni,
Denize küskün balık gibi sığınmasızdım…

Tüm yaralarım açıkta tüm kırıklarım gönlümde,
Söylenememiş yutulmuş kelimeler dudaklarımda,
Attım hepsini kalp denilen kuyuya,
Henüz kapağı bile aralanmamış...

Sen geldiğinde,
Uykusuz gecelerden bana yadigâr kalan,
Düşlerimde bırakmıştı beni…

Göz kapaklarım birbirinden uzaklaşmış,
Hayaller askıda, beynime odaklanmamış,
Bir gecede binlerce kez hırpalanmış...

Yalancı uykularla kandırdım onları
Asla gerçeği anlaşılmamış...

Sen geldiğinde,
En sevdiğim kuşlarda terk etmişti beni,
Birbirine vuran kanatları apansız kapanmış,
Habersiz soğuk vurmuş tarumar etmiş...

Sadece bir yavru kuş ve bir yuva,
Kanatlarımla kapladım onları,
Fırtınalardan, kıştan koruyayım diye...

Sen geldiğinde,
Hiçbir yağmur damlası toprağına kavuşmamış,
Buğday başağı gökyüzüne ulaşmamıştı…

Ve sonra sen geldin,
Yaralı kuşum...

Seninle karanlıklar aydınlığa mı dönecek,
Yüreğin yüreğim mi olacak?
Kış... Karakışa mı?
İlkbahara mı dönecek?
Bilmiyorum, inan bilmiyorum...

Ama bildiğim bu;
İyi ki geldin,
İyi ki varsın,
Beşinci mevsimim oldun,
Yüreğime doldun…

Hoş geldin geleceğime,
Yağmur damlam,
Buğday başağım,
Son ömrümün kraliçesi…

Hoş geldin,
Yaralı kuşum, hoş geldin…