Sen Geldiğinde Şiiri - Orhan Bektaş

bir sabah uyandığımda şefkatli bir el bulsam başımda

ya da içime doğsa hiç habersiz insem tren istasyonuna

ve beklesem siyah raylara bakarak

yolcular inse birer ikişer

son vagondan sen insen...

yağmur yağıyor vapur iskelsinde martılar saklanıyor

saçak altlarında oturmuş sokak çocukları

uzaktan ıslık çalıyor kaptan

yanaşıyor vapur iskeleye

yolcular telaşlı iniyorlar

ve sen iniyorsun saçların ıslak...

ve ben seni bekliyorum her durak arasında

kirpiklerine takılmış uçurtmalarım

çocuk düşlerimin peşindeymişcesine

usanmadan koşuyorum her istasyona

her iskele benden sorulur

ben kapatırım pencerelerini terkedilmiş evlerin...

mevsimleri kovalayan rüzgarlarda uçuyor şimdi

geri getirecek bir bahar bekliyorum

ve çiçekler yeniden açacak

ve dallara su yürüyecek

gelincik bahçeleri olacak gözlerim

biliyorum sen geleceksin

sen geldiğinde bahar gelecek...

31.12.2009

Orhan Bektaş