Sen Geldiğin Gün Şiiri - Hasan Yılmazer

Sen geldiğin gün terk etti beni mutluluklar
Saf bir gerçek vardı ve bildiğim bir şey
Aşk kırdığı bir yere çökmüş de olsa yine girer
Kim zararını bildiği duyguyu nefretle yine ister?

Sen geldiğin an terk etti beni gerçekler
Kafam allak bullak...Dünya tersine dönmüş
Anlık kıvılcımlar bir anda sönmüş...
Gündüzüm geceme gecemse gündüzüme küsmüş

Bir araya gelmez yalnızlar...
Onlar herşeye rağmen yalnızlar...
Sen giderken mahvetti beni bu gökyüzü
Anlamaz...Dinlemez...Görmez kimse
Sükut söz söylemekten büyükse

Yalnızlıgı sevmessin...Birini istersin yanına
En sıkıldıgın anlarında yanında olcak birini
Sonra da...
Sen geldiğin gün terk etti beni mutluluklar dersin
Kafanı odaya birinden saklanırmış gibi gömüp
Unutmayı beklersin...

Sen geldiğin gün terk etti beni yağmurlar
Ne gün doğdu ne güneş gördü...Ne yağmur yağdı
Karşımda sisli ve bulutlu sonu görünmeyen bir alan
Ne yapcağını bilemessin...Kalp ilerde sana bakar
YALAN! !
Benim gerçeğim geceleyin hıçkırıklar içinde ağlamam

Aşk yaktıgı yıktıgı bir yere kırıkta olsa yine girer
Mutluluğu bulacaksın der...Kandırır...
Sonra arkandan deli gibi güler
Söyleyin kim zararını bildiği duyguyu nefretle yine ister?