Sen Gel Bence Şiiri - Bedirhan Almas

Sen gel bence..
Közde çayımızı demler,
Huzuru yudumlarım gözlerinde..
Sesinle ıslanır nefesinle kurulanırım..
Yağmurun sesi cesaret verir ürkek cümlelerimize..
Zaten yağmurda yağmak üzere,
Sen gel bence..

Daha bir yürekliyim bu aralar,
Daha bir asi,
Daha bir suskun,
Hatta daha bir çekilmez..
Kendimden gidesim var..!
Ben benden gitmeden,
Ben benden gitmeden,
Sen gel bence..

Sensiz bütün mevsimlerim son bahar,
Umutlarım ardı ardına solar,
Saçlarıma tutam tutam düşer aklar,
Gözlerim her gece yokluğuna ağlar,
Unuttum kendimi unuttum gülmeyi,
Ben beni unutmadan,
Sen gel bence..
Sen gel bence..

Yürekten yüreğe akar susarız gerekirse,
Zaten susmak dediğin edep değil mi..!
Yırtar atarız hüzünlü geceleri ömrümüzden,
Karanlığı mutluluğumuz la aydınlatır,
Solan umutlarımızı yeşertiriz doğan güneşle..
Lal olan yüreğim, edebim ebediyet im,
Yüreğime karanlık çökmeden,
Sen gel bence..
Sen gel bence..

Şairler ihaneti yazıp kalemleri kırmadan,
Ozanlar ağıtlar yakıp sazları susturmadan,
Azrail bu sensiz canımı almadan,
Bu yalan dünyada yalan olmadan,
Onca gidenlere inat,
Onca ölümlere inat,
Seni seven bu yüreğe,
Seni bekleyen bu ömre,
Sen,
Sen gel bence..
Sen gel bence...