Ne demekti bu böyle şimdi!
Şiir, başlamadan mı bitti?
Ve yarım kalmadı hiç bir şey;
Çünkü ''başlanmamış'' onca şey...
Bu duyguyla kalp ne yapsın!
Ondan başkasına nasıl baksın?
Rüya imiş; demir, altındı...
Uyandım , altın, demir çıktı.
Bu mu esaslık! Nedir böyle?
Hiç korkmaz mı bir insan, söyle!
Nem varsa bağlanmak adına;
Yaşadığım, tam da bir hafta;
Yaşadım hepsini hesapsız,
Günaha girmeden, kaygısız.
Ve şimdi ne küskündür kalbim,
Ve buğulu, ıslak gözlerim;
Aradı hiç durmadan seni,
İstemediği onca evi;
Gördü de ağladı apansız.
Yatsıya on beş kala, ıssız
Mahalle, yığın insan dolu;
Aşksız insan. Hepsinin yolu
Geçer de birebir oradan;
Sen geçtin mi?.. Hangi aradan!..
Yûsuf Emre ŞENTÜRK
Yusuf Emre Şentürk
Kayıt Tarihi : 13.11.2017 11:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!