Sen Geçtin Şiiri - Süleyman Karacabey

Saat 03.21
Günlerden Perşembe
Mevsim hazan zamanı
Sigaram kadehim ve ben
Yalnız ken tenha köşemde
Sessizliğe giryan saatlerde
Baş başayken kendimle
Sen geçtin içimden.

Saat 03.22
Sen geçtin içimden
Kasırgalı beynimden
Gün yorgunu gözlerimin önünden
Işık huzmeleriyle
Bir silüet gibi
Belki sahiydin
Beklide değildin
Sarhoştu başım
Dokunamadım sevdiğim sana.

Saat 03.23
Naftalin kokan odamdan
Gül kokunla geçtin
Gülzare çevirdin odamı
Gece yorgunu gözlerimden
Alev alev yandın da geçtin
Ilık rüzgar gibi ısıttın
Belki sahiydin
Beklide değildin
Sarhoştu başım
Dokunamadım sevdiğim sana.

Saat 03.24
Sen geçtin içimden
Kor alevlere düştüm
Yandım ha Yandım
Eridim hicranımdan
Gül demetiydin
Ellerine değmedi elim bir tanem
Belki sahiydin
Beklide değildin
Sarhoştu başım
Dokunamadım sana sevdiğim.

Saat 03.25
Sen geçtin içimden
Yatkında tüm hücrelerimi
Pranga vurdun azıcık usuma
Yalnızlığa mahpus gecemde
Göz yaşımla kaldım
Bir rüyayı gerçek sandım
Ve kahrolsun uyandım.