Sen Geçer... Şiiri - Lokman Demir

Esselamünaleyküm Efendim…
Efendim…
Bilmem ki bu kadar zor mu seni anlatmak, Anlamak…
Ben sana şiir yazmıyorum aslında;
Sana anlatmak istiyorum içimin yangınlarını...
Yüzüm yüzümden…
Dilim sözümden utanır.
Ellerim duadan…
Özüm Adından utanır.
Gecenin iniltilerine atılan nağralarım,
Karanlığın örtemediği günahlar boynumda yük!
Hangi yanıma sarılsam sana gelmek için;
İsyanlardan bıkmayan dilimde kör sözler,
Sözler aslını özlerde Utanmayı unutan gözlerim,
Hüzün işgalinde.
Ey hüznüm…
Sabrı yazdım sayfaların kirpik uçlarına
Damla damla düştün yüreğimin yangınlarına
Gözlerimin tuğyanlarından Sana yanarım, Senden bihaber…
Yüreğimi sarmalayıp acıların tütünleriyle
Bir hazan vakti çekeyim seni içime
Duman duman sar her hücremi
Her tükenişte dolan varlığımı eriterek
Tüketirken varlığımı senden uzakta…
Hicran yüreklim…
Vakitsiz bir zamanda gittin
Gidişinin ertesi yoktu Yokluğunun kayıp zamanları, yaşamak sayılmaz
Yaşadılar vuslatsız özlemleri
Sabahın ezanları yankılanırken Bilal’i yüreklerde
Hasretin çekilmezleri çınlar kulaklarımda
Okunsun isterim artık salası sensizliğin
Bir sahur olsun gidişin,
Dönüşünü beklerim her ezanda;
Bir ezan vakti gibi gel yüreğimin karanlık dehlizlerine
Aydınlansın karanlığım İftarım olsun varlığın
Yüreğimin sözlerinde biten hasretiyle.
Hüzün gözlüm…
İnmedin hira'lardan!
Bir karanlıktan çıktım ben
Sar beni hecelerinin yorganlarına
Üşüyen ellerimin sıcaklığı ol
Sol yanımın tesbih tanesi
Ömrümün son nefesinde
Dilimin kelamsız hecelerinde Sen gez…
Sen dolsun her hücrem..
Efendim…!
Gece gözlüm…
Ne bu suskunluğu bilmem dilimin
Gecenin gözlerine değen yüreğimde
Sararmış yapraklar umudumu tüketti
Bir bağbozumunda tüketmiştim mesafeleri
Bir muhalin kollarına salmıştım benliğimi
Bozuk bir hale gibi geçerken günlerim günahlarla
Tükenişlerin girdabında çırpındım kimi zaman
Birbirine ait iki yabancıydık kendimle bazı anlarda
Yok! yok, Tükenmiyorum zamanın hoyratlığında
Tüketiyorum ömrü yokluğunda, yokluğuna adımı yazdım...
Ey Yar!
Özledi gözlerim sana akan ırmakları
Benliğimin sen kokan nefeslerini,
Özlem kokan satırların sırtına yükledim kalemi
Acıtıyor kimi zaman kalemin figanı sessiz sayfaları
Yinede sana yazılan acılar tat verir oldu hecelere
Senli zamanlarına aşina olmasada kelimeler
Her dem sen geçer içinden
Benlikten sıyrılıp İçimden tek Sen geçer…