sen Fatsa'ya gittiğinde;
kimsesiz kalır, korkular sarardı yüreğimi...
sessizliğine bürünürdü dünyam,
kırılırdım sana içten içe gidişlerinde...
olmadığın sokaklardan geçer,
uzun uzun pencereni seyrederdim...
yokluğunun çığlığı; gözyaşına dönerdi,
hüzün vakti ikindi ezanlarında...
bir annem gittiğinde, bir de sen;
yamaladınız öksüz düşleri çocuk kalbime...
bunları yazarken bile,
hala çok taze gözyaşlarımın izi
yalnız yüreğimde...
heveslerini koparttığınız,
yazın ortasında buza kesmiş,
soğuk elleriyle dua eden o çocuk;
affeder mi sizi bilmem?
ama ben hakkımı helal ettim,
ikinize de birden...
Kayıt Tarihi : 28.7.2019 10:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!