Sen eylülün uzayan bakışlarında

hükümsüz eylül akşamlarının
düş kıyılarına açılan giriş kapısında
yolumu gözle

yarım bir sensizlik kokarsa emre muharrer gül
bu senin suçun değildir
sen yine de yarım bırakılmış hayale aşina kal

giz,bir dağın bilinmez derinliğine sıkışmıştır
ovuşturdukça,öpmemi ertelersin
su damlalarından ayrıksı durmaz çünkü gözlerin

kum saati yararsızca boşalır
susturursan bile sesini gurbet sızlanmalarının

ilkin gittiğim yöne kilitle dudaklarını
kurşun kalemi kır,kağıtları buruşturup çöpe at
yamalı aşklar sokağından deniz tarafına sap

bırak artık şu şiirlerin yakasını
bir kahve tadımlık ötendeyimdir belki
uzat hadi sarpasarmış ellerini

beni yenilgilerden kopar dalgın dalgalardan
cilvelerine kaçır
bir kazı açıldıkça sürüm sürüm sürüneyim
terli bakışlarımda köpüklenen suskunlukların
kırılgan ufuklarında sabahla

ne değin derindir ne değin gürültülüdür eylülün sesi
tekilliğin gölgeyle buluştuğu o anda
dudaklarımda kal çatlatırcasına öperek yurt kur
sarmaşık kokularının yokluğunda göğüs kafesime kurul

ince yağmurlar düşmeye başladı mı
yapraklarını yitirme yarışına girişir dallar
bir de bakarız ki bulamayacağımız şeylerdir kırlangıçlar

güzün korkutan teninden
bir udun tellerine takılan segâh nağmelerden
kurtulup sinene gömülmek isterim

hükümsüz eylül akşamlarının
düş kıyılarına açılan giriş kapısında
yolumu gözle