Sen, Ey Havva’nın Kızı

Isıtan Güneş’im, ölümsü soğukluğumun,
Mehtabım, karanlık gecelerimi ışıtan,
Sevdayla kavrulan yüreğimde yağmurum,
Kum tanelerince savuran, çöl rüzgârımsın.

Tozlu yollarında yaşamın,
Gecenin sessizliğinde,
Durgunluğunda, gam yüklü kervanımın,
Aşk yüklü ezgilerimde,
Ahımsın.
Hazanımın bir eylül gecesi,
Hani ya, şu fırtınaların estiği,
Yıldırımlardan korkarca yanına sokulduğum,
Yakıcı susuzluğumda, bir damla,
Abımsın.
Tüm bezginliğimde ümidim,
Kalp atışlarımdaki ritmim,
Sarhoşluğunda sana olan sevgimin,
Şarabımsın.
Sessizlik yürüyüşümde gölgem,
Duygusal yaşamsallığımda neşem,
Sonsuzluğa yolculuğumda el sallayanım,
Yokluğunda
Izdırabımsın.
Sen, ey Havvanın kızı,
Nasıl çıkartmışsa Âdem babamı Cennetten annen,
Anan gibisin, Havva gibisin inan,
Beni Cehennemlere yollayan,
Gönül telimde
Mızrabımsın.

Ahmet İDRİSOĞLU Kastamonu Cem Sultan 25.Mart.2008 18.30
İ[email protected]
http://serenat-siirler.blogspot.com/
http://idrisoglu.blogspot.com/