Sen Evde Yokken Şiiri - Levent Özsayın

Bu Gün Sensiz Uyandım Beni Terkettiğin Evde,
Uyandığımda,haykırarak İsmini Sayıkladım Gözlerimi Açarken,
Gözlerimin Baktığı Hiç Bir Yerde Göremedim Seni,
Sen Evde Yoktun.,,
Evde Yoktun Ve Ben Bana Bıraktığın O Gülümseni,
Yüzündeki Gamzeni Ve Seni Seviyorum Sözlerini,
Hatırlamaya Çalışıyorum Yokluğunda.
Ama Evde Yoktun Ve Ben Yokluğunu Çekiyorum,
Yok Olduğun Evde.,

Birlikte İçtiğimiz O Kahvenin Acı Tadı ,
Hala Dudaklarımda,
Karşıdaki Vapurun Geçişini İzlerken,
Gözlerimizin Dalışı Geliyor ,
Sen Evde Yokken,
Kurduğumuz Tüm Hayallerin Yok Oluşu Geliyor Aklıma,
Beni Bıraktığın Bu Evde,
Haykırışlarım Yankılanıyor Sensiz Bu Odalarda,
Kavga Edişimiz Ve Sonrasında Öpüşmelerimiz, geliyor Sen Evde Yokken,

Bu Ev Sensiz Boş,
Harap,,
Bu Ev Sensizken Kimsesiz Ve Viranee,,
Bu Ev Sensiz İçimde Oluşan Bir Boşluk Gibi,,
Bu Ev Zindan Şimdi Bana,,

Artık Hiç Bir Şey Eskisi Gibi Olmayacak,
Kalemim Seni Yazmayacak,
Kalemi Tutan Bu Eller,
Sana Dair Bir Cümle Bile Karalamayacak,

Bu Kalem Kırılacak Ve Sonsuza Kadar,
Boş Sayfalar İçinde Yok Olacaksın...,
,Ne Uzaklar Diye Bir Yer Olacak,
Ne De Sana Dair Düşlerim Solacak,
Bu Ev Senin Ve Sensizliğin Mezarı Olacak...,