Sen evde değilken, haberin yokken. üzü ...

Sen evde değilken
haberin yokken
girdim açık kalan pencerenden içeri
usulca
karıştırdım köşe bucağı

seni gidi çocuk hayallerimin kaçağı
? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?

çekmecelerini karıştırdım açtım dolaplarını bir bir
okuyup anı defterini kokunu kokladım
kuruttuğun gülleri de
kıskançlıkla

çaldım bir tane fotoğrafını
arakladım

yerle bir ettim
bir yabancının hüküm sürdüğü
rafını
sonra
sessizce çıktım çıkmasına da
anladım ki orda bir şey bırakmışım
bana ait
bir adet yürek
yaralı

sen bir tek sen
sen bilebilirsin
yaralarımı
son arzumu
son ereğimi
eve döndüğünde dikkatli bas yerlere
bir de sen
ezme

yaralı yüreğimi
bulursan bir yerde
gönder bana
sensiz olamam çünkü
benden çook uzaktasın
bana en yakın
olduğun yer
yüreğim

al canımı yar
yüreğimi alma
bana geri ver

üzülme üzgün değilim

1/Mart/2011/Salı/Ankara