Sen, Eskimiş Bir Kadınsın...

Nihal´e
kelimelerini özgür bıraktığın
o şarkıları söyleme bir daha,
hele benim sevdiğim şarkıları
hiç söyleme ne olur.

yalnızlık rıhtımında bir daha dolaşma,
boyama kenarlarını bir daha
yolculuklara çıkamadığımız gemilerin,
gerçek aşk ve gerçek yaraysa
zaten vuracaktır sana
ya bir tren çığlığı,
ya da bir diş ağrısıyla.

unutma, eskimiş bir kadınsın artık,
buruşturulup atılmış bir sevgili ya da.

aşk sanılıp bir yanılgı yaşadığın anılar,
sevgili sanılıp başını dayadığın omuzlar,
kokulu sanılıp, kokusuz çıkan mumlar,
'aşk için ölmeli, aşk için yaşanmalı
aşk o zaman aşk' bir mitos gibi...

en çok sana yazılan mektuplar,
ah o mektuplar,
tüyden kalemler, mor divitler
bir film afişinde saklı anıların,
nasıl, nerede gizlendin yaşamdan?

hangi odanın duvarında asılı şimdi kokun,
kokun, ya kokun,
bir ağrı kesiciye ödünç verdin kokunu
biliyorum...

birgün nasılsa
ağrıyan anıların
unutturacak sana bütün herşeyi
ve birgün tarih koyacak zamana,
koyacak, evet koymalı da
yoksa sen zaten... üç nokta

unutma eskimiş bir kadınsın artık
buruşturulup atılmış bir sevgili ya da...

oysa bitmemişti anlatacaklarım,
bir kırmızı piyano bile çalamadım sana
belki Chopin´den bir noktürn
ya da Lizst´ten bir rapsodi,
iki çakılına bir deniz verdim ama
hayallerini de boyadım mavi buğdayla,
unutma, benim yarım bıraktın!

kelimelerini özgür bıraktığın şarkılar gibi
bir daha düşlerini yokla istersen.

boya kenarlarını
yolculuklara çıkamadığımız gemilerin,
yalnızlık rıhtımında dolaş istersen
benim sevdiğim şarkıları da söyle,
ağrıyan anıların
ve dünya bizimle daha güzel aslında...

evet, sen eskimiş bir kadınsın
ya da
buruşturulup atılmış bir sevgili.

söyle birlikte söylediğimiz şarkıları yine
başkaları duymasa da,
bir film afişinde saklı anılarımız duyar belki de...