Sen en sonsun Şiiri - Mehmet Sani Özel

Bilinmeze ithaf olsun sözlerim
Belki üzerine alınmak istemez
Desteğini çekerse yüreğimden
Kim bilir, bedduaya gelir
Yürüyemez, tökezlerim

Ben ağzımı açtıkça
O ayazla karla doldursun
Üşüdüm dedikçe acımasın
Buz tuttursun dondursun
Kelebek uçurup avuçlarından
Yerine kırmızı gül kondursun
Demeyeceğim, iklimimi kuşanmışa
Yeni bir sefere, niyetim yoktu zaten
Görüp görebileceğim liman
Sen en sonsun

Anlaşılan yine. Yine
Hicret sınıfları mezun verdi
Bu gece erken, derken asuman
Gözlerime çok sert esti rüzgar
Ben bergüzara selam verirken
Ver elini tevafuk, Hakka gidelim
Sırrı kadem basalım mübarekeden
Aşk boynumuzda emanet çelenkse
“Huvel baki! ” deyip de onu
Mezar taşına takalım

Keselim mi nazlı yar..,
Keselim mi, meşki muhabbeti?
Diyorsan ki, iyiceyim hacet yok!
Eyvallah, keselim diyorsan keselim
Biz yine kendi mecramızda
Dere yeline eselim

İş bu name savunmasız bir firak
Ey gönül, bıraktığını şeksiz şüphesiz bırak
Sevmeyi bilmeyenlerin yağmuru güneşi yok
Onlar sözde bereket, özde kupkuru
Kurak mı kurak
...

Bırak kanasın
Kanasın yaralarıma dokunma!
Bu bir kıyamet şurasıdır, nazirelerimde
Arşa varacak belki, intizar, istiğfar ve bu okunma
Ey mücrim, dokunma ne olursun artık
Bâd-ı sabâma dokunma!

15.01.2009