Sen el oldun uzaklara karıştın sel oldun,
Bense kara bulutlar göğünde yel oldum.
Sana yağmak için ırmaklara çeşme oldum,
Yol oldum gönül deltanda kristal kum oldum
Karabasan içinde kora düşünce aydım,
Pusulamı buldum hayatımı sana kurdum.
Ümitlerimle saçlarına gülden taç yaptım,
Bendini yıkıp geçtin sanki engel mi oldum.
Vefa göstermedin ama ben yine kul oldum,
Kıldan ince ipin gerdin kaderimi çizdin,
Buna aşk derler dehlizlerde yanan mum oldum,
Güneş gibi doğdun içime perdeyi çektin.
Acılarla perişan bir köşede bıraktın,
Sensiz ne haldeyim ne aradın ne de sordun.
Benden ırak geri dönülmez kumarlardasın,
Karanlık sokaklardasın sen beni çok yordun.
Kayıt Tarihi : 3.2.2013 10:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir yanda uğruna harcananalar/verilenler/biriktirilenler/adananalar;öte yanda bir çırpıda hiçe saymalar...
Şiirden kaynaklanan algılar böylesi bir denklemin kurulduğunu gösteriyor.
Ortak payda üzerinde yan yana durmaları istenen ben/sen karşıtlığının bir uzlaşmaya 'evet' diyeceklerini söylemek güç.
Şiirde örtük sitemlerin oluşu da var edememeden kaynaklı boşluklardan ileri geliyor.
İlgiyle okuduğum bu şiirinde Sayın KESKİN kendi poetik yaklaşımına dönük kalem tutuşuyla şiire önemli katkılar sağlıyor.
Kutluyorum Efendim.
Erdemle.
TÜM YORUMLAR (1)