Sen Duymak Bile İstemedin…! !

Susmak çare değilse
Konuşmak gerekir bazen,
Anlatmaya başlamalı bir yerden,
Önce kendinden,
Gitmesine izin vermemeli
Başlamalı
Durdurup dinletmeli inatla;
Söylemeli
Seninle değişti hayatım,
Aşksızlığa mahkum hayatlar gibi,
Gecelerim değişti kasvetli ve hüzün doldu
Her gece daha çok acı verir oldu…
Dört mevsimi sonbahar tadında yaşadım
Sonbahar gibi soluk,
Sonbahar gibi hüzünlü
Sararmış yapraklar gibi
Ayazda kalmış gibi
Yüreğim yorgun
Şarkılar aynıydı
Anlamları ise hep farklıydı
Oysa sevgili şarkılar bu kadar içimi acıtmazdı,
Güneşte, gökkuşağını/Ayda yıldızları gören ben
Gökyüzüne bakamaz oldum
Onlarda saklandı benden
Yalnızlığımı anlatmak istercesine! !
Bende isyan ettim…
İnfilak edercesine
Çektim yırttım bütün perdeleri
Çekmecelerden çıkarttım çocuksu hayalleri
Büyüdüm,yıprandım seninle harcadım bütün yılları
Umduğumdan zor yaşadım ayrılığı
Kefenlerle örttüm ölen bedenimi
Kapadım kapıları birer birer yaktım bütün anıları! !
Seni silmek istedim/ Silemedim
Sende hiç gitmedin
Sordum
Hani yüreğime hiç uğramayacaktın,
Hani hiç düşünmeyecektin,dokunmayacaktın bana
Üzülmeyip hiç ağlamayacaktın…
Yapamadın
Sen tüm kuralları ihlal ettin,
İnfaz ettin yüreğimi,
Gel dedim gelmedin…
Gecelerimi bana bırak;
Uykularımın kabusu olma dedim
İçimdeydin yüreğimden gitmedin,
Terk-i diyarda hiç etmedin
Yollarına düştüm
Tuzla buz oldu ruhum,
İncindi,örselendi yüreğim
Darmadağın oldu ümitlerim
Başardın en sonunda
Yaralandı Hayallerim! !
Hep aynımı olmak zorunda ayrılıklar,
Ben senin yalnızlığını duyarken
Ben yalnızlığımı haykırdım
Sen duymak bile istemedin…! !