Sen Duyana Kadar Sustum

İki farklı kar tanesiydik biz
sen güneşe aşık oldun.
Sonra ben sustum
sen duyana kadar sustum.
Bir masal gibi dinledim seni
kışın çatallı sesinden.
Biteceğini bilerek dinledim.
Biter ya hani masallar
insan bir başına kalkar bir gün,
çift sandalye çektiği masadan.
Sen doğmadan evvel ölen şairler
seni tanımış gibi
süslüyorsun yüreğime oturup kalan şiirleri.
Bir penceremiz vardı
dilediğimizde günü, konuk ederdik.
Gittin
sonuna dek çektim bütün perdeleri.
Mazur gör karanlıktan haz etmemi
karanlıkta izlerin hep tazeydi.
Bilsen nasıl sarıldım
içini doldurmadığın kıyafetlerine.
O gece ağladı hepsi özleme kifayetsizliklerine.
Saçlarını öperken,
kokusunu ciğerlerime gizlerdim.
Gittin.
Giderken ciğerlerimden söküldün.