Sen Duvarda, Ben Gözlerinde Asılı

bilmem ki, unutmayı denesem de hala
neden aklımda olduğunu sorarım kendime
kördügümünü cözemedim gitti bu aşkın.
her defasında aklım başka kalbim başka
çıkar yollar uzaklaşıyor cözüme yaklaştıkça
bazen özlediğim ve ayışığı altında ele ele gezidiğimiz,
yerlere çıkar yolum, şuursuzluğumu fırsat bilip.

deniyorum boyuna unutmayı, adını anmamayı
artıların eksiler üsütünde vals etse de.
yokluğuna konuşmak hiç işime gelmiyor
'gül yüzün bana gülerken' zamanı aklımda
hala bir umut içimde gezinen sevgiyle çoğalan
arzuların en son uç zirvesine gemlenmiş bekleyen
oysa; ne geleceğin belli ne, de senden bir haber var
sensizliğin ısssızlığında haykırıyorum delice
her defa gözlerin geliyor aklıma, sükut ikram ediyor!

gülüşlerin rengine bürünmüş silületin çağırır daima
yaklaşırım duvardaki tabloda resmine, dalarım..
ses vermezsin bakarsın, buruk bir tebessüm yüzümde
sen duvarda asılı, ben se senin o doyumsuz gözlerinde!