Sen Düştügün Payıma Amansız Bir Pençe

çığlığım sensizliğe duyarlı,hassas
arşa çıkar avazım sevgili gidersen
kararır bulutlar, yer gök gürler,ağlar
amansız fırtınalar, kasırgalar içimde.

dayanamaz varlığım erir volkan gibi
acı renginde akar irin, çaresiz yara
sarmaya gelmez seni seven kalbimi
sen dindirisin ancak, yoksun bi çare.

salınır gözlerim gözlerine bir umutla
umutsuzluk akar binlerce dünyama
tutunurum bir an çürük, kırık dallara
çekmez ağır derdimi düşerim yere.

aklımı alan kabuslarla gecelerimde
sen değilsin soğuk terlerle uyanan
rüyalar anlamsız, fikirsiz duygularla
'sen düştügün payıma' atar pençe!