Sen Dünya, Ben Dünyalı Şiiri - Kuzey Pb

Sen bir dünyaydın,
ben de senin içinde,
acı çeken bir dünyalıydım..

Sen etrafımda döndükçe,
ben kendimden geçerdim..

Benden,
muhtaç olduğum güneşimi,
gece acı çekerken saklardın..

Gecenin zorluğunda,
Aya alışırken,
gündüz benden çalardın..

Sende neye alıştıysam,
sende neye muhtaç olduysam,
sen hep benden kaçardın..

Ben hep senin dünyanda yorulurdum;
Ama yaşamaktan başka çarem yoktu..

Çünkü tek nefes alabildiğim yer,
acıda olsa,
senin dünyandı..