Ş en kahkahaları duvarlarımıza sinerken
E n samimi duyguları bizimle paylaşırken
N asılda titrerdi sesi,Uğur beyi anarken
A li'm derdi,hasreti içine gömerken
Yeşerirdi umutları,geleceği düşlerken
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta