Sen dönmeyeceksen neye yarar ?

Şifam,kabul olmayan duam.
Yardın sen,yarındın,sol yanımdın.
Şu yaraları kabuk tutmayan gönlü susuz bıraktın.
Kupkuru çöllere baharlık nevresim sererdin,
Uzun zamandır hissetmediğim duygular nüksetti şu sıralar,
Velevki gönlü şehrim yıkıldı oralarda.
Şehir kurdun,şehir oldun,şehrim oldun.
O küçücük yere devlet kurdun sen.
Bu cesurlukta neyin nesidir ?
Bırakıp gittikten sonra yüreğimi.
Zehr-i perişan ettikten sonra,
Neyin nesidir bu aşk çırpınışları ?
Kim öğretti sana uçmayı,
Bırakıp gitmeyi kim öğretti ?
Ey susuz çölümün yeşil çimenleri,
Bir gül bahçesi ser oralara,
Sen de gelincik ol yar.
Gül bahçesinde açan gelincik ol.
Biricik ol orada, sarmala yapraklarını.
Rüzgara kapılıpta uçmaya kalkışmasınlar sakın.
Rüzgarlar estirmesin kokunu benden başkasına.
Gitmesen benden,gelsen yine bana.
En büyük kabulümsün dinimden sonra.
Sen olsan,ben olsam,biz olsak.
Hatalarınla,en büyük günahlarınla.
Affetmek büyüklüktür derler hep,
Bu yüzden affedemezsem seni,
Bir küçük iz bırakamazsam ruhuna,tenine,kalbine.
Ya ölünce sevemezsem seni ?
Bir şarkıda dediği gibi.
Bu yüzden gel bana,
Mevlana bile diyor, gel artık.
Gelsen de artık, nevrimi döndürse yine o cezbeden kokun
Seni bana döndürse.
Ah sen, ahsenim.
Dünyayı durdursak beraber,
Saati, dakikayı, saniyeyi.
Ki zaten;
Dönmese neye yarar şu yalan dünya,
Dönmese neye yarar dönmedolap,
Dönmese neye yarar rüzgar gülüm,
Sen dönmeyeceksen, neye yarar ?