Her gün gönlümün ufuklarında güneş doğar güneş batar
Kalbimin sokaklarında birden sabah olur,
Seninle yürüdüğüm yollar da karşımıza gece çıkar
Ben kovalarım karanlıkta aydınlığı, o kaçar
Zamanın akışında düğümlenişsin sen adeta
Tüm zamanım sana doğru akar olmuş hatta
Yine sensizlik gönlüme hüzün tohumları ekti
Unutmak için her şeyi, geldi uyumak vakti
Kâinatı temaşa eden yastıktaki başım
Hayalini saran koca bir sarmaşık kollarım
Köklerini sana salmış vuslata uzanan gönlüm
Sen yokken ruhuma sen dolanırsın büklüm büklüm
Yıldızları saran feza gibi sarar yatağım beni
Uyku girince gözlerime, çiçek kokuları getirir seni
Yorganım üzerime çektiğim gönül ağacımızın yaprakları
Gönlümü saran sen değil, sanki beni saran annemin kolları
Sevdiğim, sen o an beni annem gibi sarınca
Ruhum çekilir bedenimden,
Uyumadım, rüya değil bu, geçerim kendimden
Gecelerim böyledir işte, sen hatra geldikçe
Gözlerim dolar şefkat oldu ellerin bana eğildikçe
Kayıt Tarihi : 4.2.2024 17:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!