Sen Doğdun Ya Resulullah 7

SEN DOĞDUN YA RESULULLAH

VII

Sen, artık Abdulmuttalib’ in yanındasın,
Abdulmuttalib’ in himayesinde, kollarındasın...
Abdulmuttalib, Senin üstüne titriyor,
Yemiyor, yediriyor...
Giymiyor, giydiriyor...
Abdulmuttalib Seninle çocuk oluyor,
Seninle gülüyor...
Sen, Abdulmuttalib’ in en çok sevdiği,
Üstüne titrediği oğlu Abdullah’ ın oğlusun...
Ama Abdulmuttalib yaşlı,
Ölüm meleğinin geldiğini hissediyor,
Çağırıyor oğullarını,
Bu yavruya kim bakacak diyor?
Ya Resulullah kimi kucaklayacak?
Ya Resulullah, Ebu Talib’ i kucaklıyorsun...
Yeni adresin Ebu Talib’ in evi.
Artık Ebu Talib’ in evi rahmetle dolacak,
Rahmetle taşacak...
Ebu Talib ana gözü gibi bakıyor.
Ebu Talib Seni kendi çocuklarından çok seviyor,
Ebu Talib Seninle gülüyor,
Eğleniyor...
Gittiği yerlere Seni de götürüyor,
Yediğinden Sana da yediriyor...
Bir saniye olsun Sensiz duramıyor,
Geceleri yatağına bakıyor,
Şefkatle Seni izliyor,
Sevgiyle Seni gözlüyor,
Sen de, Ebu Talib’ i çok seviyorsun,
Sayıyorsun,
Amcandan ayrılmıyorsun,
Amcana yardım ediyorsun,
Evin geçimine katkıda bulunuyorsun...
Ya Resulullah, Sen hiç kimseyi üzmüyorsun,
Sen hiç kimseyi inciltmiyorsun,
Sen hiç kimseyi aldatmıyorsun...
Sen; insanları, hayvanları, dağları, taşları, çölleri...
Sen; tüm yaratılanları seviyorsun.
YA RESULULLAH SENİ ANLAYANLAR DA
SENİ ÇOK SEVİYORLAR! ..

Lokman Hamitoğlu