Sensiz vuslata düşmüş bedenimde düşe kalka geçip giden vuslatın kuytu köşelerinde ne acılar çekiyor sensiz ruhum bedenim içim dışım her yerim.. Sen diye diye …
Belki de içim kanıyor çektiğim sendeki acıdan … Görmez, bilmez hiç kimse, seni sevdiğimi.. Seni severken acılarında boğulup verem olduğumu.. Ciğerlerimin su toplayıp nefes alamadığını, yüreğimin ok yemiş de kızgın bir lav gibi aktığını, için için kanadığını, kollarımın yaralı bir kuş gibi çırpındığını, senin için kan kustuğumu kimse bilmez.. Yalnızca ben bilirim sen diye diye..
Sensizlik dondurdu bedenimi.. Zangırdama tuttu üşüyorum yalnızlığında, sıcaklığın benden uzak.. Hadi uzat elini de al bak hop hop hopluyor yüreğim, sen diye diye..
Al eline uflayarak avuçlarında ısıt dudaklarınla üşümesin.. Korkma dokun ona ellerinle.. Uzanamıyorsan eğer, gönder ruhunu onla dokun.. Sarıp sarmala rengini bile anlatamadığım vuslat yapraklarını ser üzerime üşümesin bedenim.. Sen diye diye..
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta