Sen Dilersen Şiiri - Tarık Torun

Sen dilersen; Dağlar yürür yerinden,
Sen dilersen; Kul düşünür derinden,

Sen dilersen: Sabahın seherinden,
Sen dilersen; Rüzgâr eser serinden,

Sen dilersen; Güller açar yüzümde,
Sen dilersen; Aşk dolanır özümde,

Sen dilersen; Bahar olur güzümde,
Sen dilersen; Kul yücelir gözümde,

Sen dilersen; Ölülere can gelir.
Sen dilersen; Kalpsize iman gelir.

Sen dilersen; Ovaya duman gelir.
Sen dilersen; Dertliye derman gelir.

Sen dilersen; Volkanlar coşup taşar.
Sen dilersen; Deryada balık oynar.

Sen dilersen; Sular tersine akar.
Sen dilersen; Gök gürler, şimşek çakar.

Sen dilersen; Yerden nebatat biter.
Sen dilersen; Coşar hayvanat öter.

Sen dilersen; Rahmetin bize yeter.
Sen dilersen; Kalmaz âlemde keder.

Sen dilersen; Sabah olur, tan atar.
Sen dilersen; Kurt kuzuyla da yatar.

Sen dilersen; Gökten rahmetler yağar.
Sen dilersen; O rahmet zulmü boğar.

Sen dilersen; Âşıklar aşka düşer.
Sen dilersen; Yanıp yanıp ta pişer.

Sen dilersen; Kalır mı dünyada şer?
Sen dilersen; Aşkına yanar beşer.

Sen dilersen; Benim güzel Allah’ım!
Sen dilesen; Kurtuluşum, ilahım,

08.03.2007
Tarık TORUN

AŞKIN COĞRAFYASI
“Mekândan Kalbe”