Sen dilemma Şiiri - Kenan Güç Şiirleri

hangi sevda dalını kırıp da gittiğini hatırlıyor musun dilemma,
acılar denizinde boğuluyorum, gün gün batıyorsun yüreğime,
nasıl bir kıyametsin sen dilemma…

Bir adın var, bir de sustuğun yerler,
her suskunluğun içimde yeni bir enkaz.
Geceler omzuma çöküyor,
sabaha çıkamayan dualar gibi ağır,
ben seni anarken çoğalıyorum acıda,
sen benden eksilerek gidiyorsun biraz daha.

Kalbimin takviminde her gün aynı tarih,
ayrılığın miladı kazınmış damarlarıma.
Ne yana dönsem yüzün bir ayna,
ne yana kaçsam adın bir uçurum.
Ben seni yaşatmaya çalışırken içimde,
sen beni gömmüşsün gitmeden çok önce.

Bir sevda vardı; yağmur kokan, masum,
elleri titreyen bir çocuk gibiydi umut.
Sen onu yarı yolda bıraktın dilemma,
ben sırtıma alıp yıllarca taşıdım.
Şimdi dizlerim kanıyor gecelere çarpa çarpa,
hala “belki dönersin” diye ayakta duruyorum.

Acı büyüdü, ben küçüldüm aynalarda,
gülüşüm pas tuttu, sesim kırıldı.
İçimde bir şehir yandı, kimse görmedi,
enkazında adını bağırdım sessizce.
Sen bir tercih oldun kendine,
ben bir vazgeçiş oldum hayata.

Nasıl bir yangındın sen dilemma,
söndürmek için su değil can istedin.
Sevmek suçtu belki ama cezası ağırdı,
ömür boyu sensizliğe mahkûm edildim.
Ben senden çıkamadım,
sen benden çoktan çıkmıştın.

Şimdi soruyorum rüzgâra, geceye, kendime:
hangi sevda dalını kırıp da gittin söyle?
Beni mi bıraktın, yoksa biz’i mi öldürdün?
Cevap vermiyorsun, biliyorum.
Çünkü bazı gidişlerin adı konmaz,
adı sadece dilemma olur…

Kenan GÜÇ