kimsenin bilmediği yemyeşil bi ormandaki akarsu kadar berraktın,
her avuçlarıma alışımda parmaklarımn arasından akarken ışıldayan damlalardı tebessümün,
yüreğimdeki hüzünlü karanlığa mutlu bir aydınlıktın,
kıyılarında sırt üstü uzanıp düşler kurar seni yıldızlara anlatır onları sana hayran bırakırdım..
şimdi arkanda bıraktıklarınla benden uzaklardasın
ve yüreğim bir avucumda sen diğer avucumdasın...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
bu güzel yorumunuz için teşekür ederim seher hanım..
Ne güzeldi ...serin ve sessiz akan bir nehir güzelliğinde :)
Kutluyorum.
Bu güzel iltifatını için çok teşekür ederim Abdulvahap Bey..
Tebrikler gayet güzel ve duygu dolu satırlar.......Abdulvahap Yıldız
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta