Hayatın denklemi ile boğuşurken ben,
Birden sen çıkıyorsun karşıma.
Düşüyorum,
Elimi tutacak kadar tanımıyorsun beni,
Ama gözlerime bakacak kadar da yakın.
Yol da karşılaşmış iki yabancıyız.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta