Sen'den Sonrası Şiiri - Melek Zeynep Bulut

dağıldım kaldım senden sonra
paramparça, bölük pörçük
dayanıksız bir başına...
duvarlarını yıktım sevdanın
kapısına kilit vurdum bahtımın
şimdi çöl vurgunu mecnundan beterim
san ki mayın işlemeli bir deli gibiyim...

dilim lâl,
baykuşlara bayram senden sonrası
azad kuşları gibi nereye dönsem yol bulamam
intihardır bilirim sensiz kanat açışım göğün maviliğine
ve kanatsız salışım kendimi yeryüzünün derinliğine
“yaşıyor musun sen hala! ” deme
namazı kılınmış, defteri dürülmüş
yaşayan kullar arasında bir ölü gibiyim...

terk ettim kuşkularımı senden sonra
sahile vurdum intihar balıkları gibi
sonunda dikerek heykelimi yollarına, dağıldım..
kaldırma kalbimin enkazını yerinden istemem
çünkü çoktan savurdum kimsesiz bir kabre doğru umutlarımı
artık mavilerden sonra lacivert bir sessizlik süsler ufuklarımı
derilmiş gonca güller, vakit hazan mevsimidir
toprağın duruşunu hayra yorma artık
konusu hicran olan bir efsanenin sonu gibiyim...

ayrılığın cellatlığını kutluyorum ilk defa
ilk defa sanki zindanlardan yüklüyorum hayalimi
gecenin ortasına..
ve ilk defa sabrımı sınıyorum
ağlamıyorum...
yine de “unutma! ” diyorum
sonsuza dek unutmuş olsan da
sen ki hala gümüş bir zincirsin Zeynep’in kollarında
“şimdi nasılsın! ” diye sorma
suya düşmüş bir sazın paslı teli gibiyim
baştan sona kaygılarla dolu gibiyim...

reddiye çektim bayramlara senden sonra
öpemedim ardından kına yakan elleri
tuttum yükümü, pusatsız şehri kuşattım
tıpkı Fatih’in edasıyla yaktım meşaleyi
oysa ben senin uğrunda feda etmişim cengaver askerlerimi,
b i l e m e d i m...
yargıçlar sensiz yargılıyorlar yüreğimi
ne şahit var ortada,
ne sanık belli, ne de tanık
ah’ım gökdelenler kursa ne fayda
tacım kırık senden sonra, ordularım yenik
yinede çekerdim cezamı suçumu bilsem
sonsuza kadar kaybedilmiş bir davanın izindeyim
yanarım yanarım bitmez,
aşk mahkemesinde kolları kelepçeli gibiyim
bilir misin müebbettir son nefesim? ...

05.10.2002 Ankara