Umudunun tükendiğini sanıyorsan yanılıyorsun
Bundan tam 48.958 saat evveline dönersek;
Kendine küsmüş bir adam vardı, tanıdığım
Düşmüş, ayağa kalkmamaya yemin eden…
Hayallerini gelecek üzerine değil de,
Geçmiş ile kuran, kimseyle konuşmayan
Hiç dışarı çıkamayan, ailesiyle bile görüşmeyen
En önemlisi de ne biliyor musun?
Kendine dahi güvenmeyen.
Sonra ne oldu biliyor musun?
İnsanlara olan güvenini yeniden kazanmak için
“O yapmazdı” demeyi bırakıp;
“Yaptıysa vardır bir sebebi” demeyi öğrendi.
Ve hayata yeniden sarıldı.
Yeniden kalktı ayağa geçmişi bıraktı.
İnsanların ona hiç zarar vermediğini anladı
Kişileri kendi haline bırakıp, olduğu gibi gördü.
Düşmedi, düşeceğini anladığında özüne döndü
Kimseyle derdini paylaşmadı;
Kimseden bir beklenti içine girmedi.
Değer vermemeyi öğrendi, herkesi sevmedi.
Sevdiklerine sıkı sıkı sarılmayı ilke edindi.
Herkesin ederi, yaşadığı dertleri kadardı.
Kimseyi tartmadı, ölçmedi, biçmedi.
Bir kalıba sığdırmadı.
Ufacık dünyasında, kocaman umutlar besledi
Geleceğe dair, geçmişin izlerine takılmadan.
-Ve en önemlisi sevmekten hiç vazgeçmedi…
Yasin Emre KaratekinKayıt Tarihi : 21.2.2023 21:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!