Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
müthis bir duygu seli... yalin, icten ve akici ifadeler... ve ikinin bir oldugu muhtesem bir ask siiri... tebrikler...
Şiir nedir ya da ne değildir sorularını cevaplamak gerçekten de çok zordur. Farklı şiir anlayışları, farklı şiir tarzları ve farklı usluplar vardır ve olmalıdır. Tabii ki şiire tek bir üniforma biçilmez. Ancak şiirde olmazsa olmaz kurallarda vardır. bunların birincisi şiirde anlamın nesir kadar açık olmaması, en azından biraz örtülmesidir. Bunu yapabilmek için de mecazi söyleyişlerin, yer yer sembollerin ve imgelerin şiirde kullanılması böyleceokuyucuya şiir tadı bırakması gerekir.İyi şiir okundukça okunan, okunmak istenen, okuyucuyu okumaya iten şiirdir bir yönüyle...
Bunun da ötesinde yaratıcılık denen ve şairi herkesten farklı söylemeye iten söylem zenginliği gerekir. herkesten farklı söylemeyeceksek ya da herkes gibi söyleyeceksek o zaman niye söylüyoruz.
Bu şiirde yoğun bir duygulanım var, ancak şiir sesi vasatı bile tutturmakta zorlanıyor. Bu da kanaatimce ifadelerin bakir olmamasından kaynaklanmakta.
Bence üzerinde biraz daha çalışılmalı...
Asım Yapıcı
tebrikler.
umuda yolculuktur dilekler.
yüreğinize sağlık..
tebrikler duygularını çok güzel ifade etmişsin.kutlarım
Aşk için dilenci olmaktan,hatta köle olmaktan kim kaçınır ki.Sevda adına,çok güzel ifadeler bunlar.Bu duyguları sizin şiirlerinizin tümünde buluyorum.Yüreğinizdeki aşk pınarının,sevgi çeşmesinin şelaleler gibi yüksek debide akmasını,bizleri yaz aylarında serinletmesini,kış aylarında da iliklerimize kadar ısıtmasını temenni ediyorum.Dizeleriniz mükemmel.Kutluyorum...Sevgilerimle...Hüseyin Erdoğan
Sevgi her derdin ilacı. Sevenleriniz çok olsun. Hüseyin Sığırtmaç
güzel.....sevgiler..
Aşk dilenmez, ağlamaz, yakınmaz! İstemez bile...Yalnızca sadakatle bekler....
Eleştirmek değil maksadım. Sadece kişisel görüşümü belirtmek istedim...
Selamlarımla:))
siz artık O olmuşsunuz sayın Kesmen..umarım geri çevirmez bu kadar büyük yürekli bir sevgiyi..yüreğinize sağlık..
'Dünyayi güzellik kurtaracak
Bir insani sevmekle baslayacak her sey'
Kutluyorum sevgiyle...
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta