Sen değirmeninde yel olmak

Tabiatın sunduğu bin türlü ödülü toparla,
Salın bahçelerinde gökyüzünün.
Unutulanlara inat hatırlat güzel gülüşünü.
Sen değirmenimin yelinden al serinliğini.
Saçlarımı ağart, unundan ekmek et katığına.
Kalmasın aklımdaki karanlığa yakarışın, kimsenin akıl dağarcığında.
Senden artan masalların kötü kalpli ciniyim,
Yoksan sen.
Tahribatını akşam bülteninden takip etsin insanoğlu,
Oğul ver doruklarda ki semayi uzantılarında,
Sus sonra,bedenindeki kudretle köksal toprağa.
Uğultusunu duyuyormusun evvel zamanların?
Karanlıkların,kayalıklara çarpan dalgaların.
Beni duyuyormusun uğultusunda kanat çırpışların.
Eğil, toprağa dokun kokusu sinsin üzerine,
Başın yükseklerde dolaşsın sonra
Martılara atılan simit ol bölün sonsuz kere sonsuzluğa.
Sahibi sensen içimdeki evrenin
Korkulardan arınmadan yakalaş,
Korkularımın dipsiz kuyularına.