Çatladı en ince yerinden kristal fanus
Sığdıramadı bir mavi evreni göğsüne
Bir açıldı kapılar nazenin tek bir sözle,
Bir kapandı bin bir kilit düşünceye peş peşe
Tüketim ömrü kısa sevdaların
Dayanıklı yürekler kırık bir ahşap sandık
Ne güvenebiliyor insanlar bir sevgiye
Ne sevgi güvenilir bir emanet bir kalpte
Lakin insan yalnızlığı sevdi çaresiz
Her geçen gün bir başına biraz daha sessiz
Avuçlarından akıp giden çoktan çürümüş iz
Ey insan
Gelecek senden ve getireceklerinden habersiz
Kendini bilme yolculuğunda nesin neredesin?
Geçmiş hayal gelecek meçhul bilmelisin
Biteviye boşlukta aldığın yol
Ve sonu karanlık olan senin tercihin
Ama unutma
İnkar etsen de kalbini, sevgisizken sen sen değilsin.
Kayıt Tarihi : 15.12.2023 19:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!