Sen değilmisin Şiiri - Cemal Yavuz

Ey fakir edebiyatı yapan kabadayı,
Robert Kolejinde okuyan sen değil misin?
Benim köylüm bulamıyorken bir tek lokmayı,
Her gün ağzında viski kokan sen değil misin?

Şehir şehir, köy köy, yalan söyleye söyleye,
Bu şerefli milleti bölmek için ikiye,
Büyük Millet Meclisinde çıkıp ta kürsüye,
Mezhep ayrımcılığı yapan sen değil misin?

Milleti vaatlerle aldatıp oldun iktidar.
Güldürmedin milletin yüzünü bu aşikar.
Partin lehine görünce ufacık bir çıkar,
Nöbeti bırakıp ta kaçan sen değil misin?

Düşürmüyordun sosyal adaleti dilinden,
Ama bir gün olsun tutmadın fakir elinden.
Şehit annesi ağlarken, ceza evlerinden,
Komünist katilleri salan sen değimlisin.

Halklar çizecektir derken solun sınırını,
Gittiğin yerde halktan kaçan sen değimlisin.
Karartın milletin bu günü, yarınlarını,
Teröristleri savunan hep sen değil misin

Her gün özgürlükten bahsederken bu millete,
Hıyanet etmiş bu dine, bu yüce devlete,
Komünist Deniz Gezmiş’ten ta Nazım Hikmet’e,
Vatanımdan toprak taşıyan sen değil misin?

Sen,komünist değilim, ben sosyalistim derken,
Tohumunu Mao’dan Kral Marks’tan alıp ta sen,
Adlarını Maocu, Leninci koyaraktan,
Ülkede fitneyi doğuran sen değil misin?

Toplayıp etrafına bir sürü kızıl çete,
Kızıl salya akıtmak için bu memlekete,
Her gün biraz daha sola, solundan da öte,
Ta.. Enternasyonale giden sen değil misin?

Unutma sen Taksim, Erzincan, Yiğit Niksar’ı,
Eder kızılların suratını hep sapsarı,
Rusya’ya, Kızıl Çin’e, yurttan bu toprakları,
Peşkeş çekmek isteyen gafil sen değil misin?

Sensin, milletin bağrına saplayan hançeri,
Ölsem dahi ruhum affetmeyecektir seni.
Başbuğ’um ocakta topladı ülkücüleri,
Kıracak millete saplanan kızıl hançeri
Buna hesap verecek sefil sen değil misin?

Ankara/1977