Sen degilmisin? Şiiri - Osman Sahbaz

Gönül topragima sevgi gülünü
Dikmeye yer bulan sen degilmisin
Yesil yapraklarin ince dalini
Yesermeden yolan sen degilmisin

Gözlerim bakracim, yasim su oldu
Bu gönül topragim tüm'ünü aldi
Kararttin dünyami bana ne kaldi
Ölmeden ruh alan sen degilmisin

Gönlüm viran sebebini sormadin
Icim enkaz oldu yine görmedin
Melhem diye bir gülücük vermedin
Bensiz el ile gülen sen degilmisin

El acip Mevla'dan dilek diledim
Ettiklerin yaradan'a söyledim
Sana gönül verip hata eyledim
Sevdigimi bilen sen degilmisin

Sözlerin mana'dar, derin bakisin
Cok agir görünüp o sert akisin
Bir sel gibi degdigini yikisin
And yeminle gelen sen degilmisin

Havalardan yer yüzüne insende
Bu OSMAN'in etrafinda dönsende
Bir nefesle üflemeden sönsende
Sonra yalniz kalan sen degilmisin