Gökhan Aksu - Sen değildin.

Yüzüne taze bir sabah gibi bakmak istediğim tek insandın.
Yüzümde ki savaşları görmeden, haddimi bile bilmeden.
Zordur bilirim, bir insan sevilmezdi yüzünden etkilenmeden.
Gidilirdi bazen bir kalpten, hemde bilet almadan ve veda etmeden.
Yıpranmış duvarlarda yeni film afişleri gibi mutluluk vermeden.
Bu senden ilk vazgeçişim değildi, bağışla beni.
Zaten seni kendim gibi değilde başka bir şairin kaleminden sevmiştim.
Öyle ya okuduğum tüm şairlerin şiirlerinde hep bir yalnızlık şiiri.
Ölü bir çocuk doğdu kurduğun o son cümlenle.
Uğurlayamadım seni yüreğimden.
Öyle ya çok düşünürüm ben.
Özellikle beni terk ettiğin saatlere doğru geldiğimde.
Bilirsin, kimseyi sevmem ben ve bilirsin ki gitmeleri'de bilmem.
Neden bilir misin kargalara olan sevgim? Bilmezsin...
Bilmezsin,
Ben biliyorum..
Ben biliyorum senin bir kelebeğin ömrü kadar bana olan sevgini.
Tek gün, belki biri kalbinden beni öldürene kadar.
Biliyorsun sevgilim, bu benim ilk ölüşümde değil.
Korkma, ben 150 yıllık bir hasreti göze aldım.
Sahil kenarları ve gök mavidir dediler aldırmadım.
Herkes bilirdi şaraba ve kırmızı renge olan aşkını.
Ben rakı sever birazda siyah beyaz yaşardım hayatı.
Bilirsin inanmam ben kendime, tanrıda benim kadar yalnızdı.
İnandıklarımın kocaman bir yalandır.
İlk inandığım yalan'da sen değildin...
İşgal edildi yüreğim, yüzümde ölümün telaşı.
Bu işgalden kurtulmam için bir çıkış yolu bulmalıyım.
Oysa bildiğim bütün yollar sana çıkıyor, korkmalı mıyım?
Korkmalıyım..
Korkmalıyım...
Bu senden ilk korkum da değildi.