Sen değil miydin Şiiri - Ahmed Özer

Hüznün derin çizgileri paramparça haritalanmış suretinde
Tebessüm çiçeği gamzeli hüzmeler zifiri gecenin seyrinde

Kahırla devrilmiş ömre baktığında, ölüm bir nefes ötesinde
Ateşli deveranlar geçirmişti şahitleri yorgun bedeninde

Dinlenmemiş ızdıraplar yol almış yüreğinde, sesi taa derinde
Sitemi değil, umudu yeşertmiş nesillerin karmaşık zihninde

Dünden bugüne yarınları da taşımış omuzlarında büyüyen
Kör kuyuların çıkılmaz diplerinde karanlığıma yol gösteren

Sabrederken de gülen,savuran rüzgarlarda büyüyen ve büyüten
Sen değil miydin sayıkladığım rüyalarda da gözlerimden öpen

Tenimden soğumadan teri silen,yolcularken duasını eden
Aşılamayan duvarlarımda, hayatın her yumruğunda güvenen...

Ayrılıklar düşerken içimize... gölgenden anlardık...can veren birlik
Vurduğun silleyle kalkardık, düştüğümüz yerlerden...ve eğilmezdik