Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Öncelikle kusuruma bakmayın yorumunuyu yeni gördüm, çok özür dilerim, şiirimi tabi ki paylaşa bilirsini bundan onurve gurur duyarım, iyi çalışmalar diliyorum, çok teşekkürler.
Aşkı sende buldum sanıp sevmiştim
Uğruna bu canı nasıl vermiştim
Gülleri gönlümde sana dermiştim
Rüzgarla savuran sen değil misin
beni benden aldı maskeli sevgili
bende yaşar ömrüm yazı kışında
yaz bitti geldim sonbahara gözümün demiyle
berkay bey her dörtlük ayrı güzel
bütünlükse harika kutlarım
Öyle bir sevda ki vefadan yoksun
Yerden yere vuran sen değil misin
Baktım ki sen bende benden de çoksun
Yakıp da kavuran sen değil misin
çok hoş bir çalışma olmuş yüreğinize sağlık
Öyle bir sevda ki vefadan yoksun
Yerden yere vuran sen değil misin
Baktım ki sen bende benden de çoksun
Yakıp da kavuran sen değil misin
Sevdanla kayboldu bütün benliğim
Sayende kederli artık yüreğim
Sandalım batıyor kırık küreğim
Damla damla yoran sen değil misin
Bilmem ki bu sancı bu acı neden
Yalvarsam haykırsam ne gelir elden
Yürek ayrı kalmış artık bedenden
Dertlerle yoğuran sen değil misin
Aşkı sende buldum sanıp sevmiştim
Uğruna bu canı nasıl vermiştim
Gülleri gönlümde sana dermiştim
Rüzgarla savuran sen değil misin
Bak işte aşkınla bir ömür soldu
Sayende gözlerim yaşlarla doldu,
Olanlar bu aşkta gönlüme oldu
Bir dal gibi kıran sen değil misin
***********
Duyguların mükemmel bir anlatımla sergilendiği sayfa.TAM PUAN.TEBRİKLER...
'Sen Değil misin
................................................
Yerden yere vuran sen değil misin
.................................................
Yakıp da kavuran sen değil misin
.................................................
Damla damla yoran sen değil misin
..................................................
Dertlerle yoğuran sen değil misin
.................................................
Rüzgarla savuran sen değil misin
.................................................
Bir dal gibi kıran sen değil misin ????'
Suç ortada, yaaa cezası! kıyabilirseniz...Tebrikler, sevgi ve saygılarımla.
Aşkı sende buldum sanıp sevmiştim
Uğruna bu canı nasıl vermiştim
Gülleri gönlümde sana dermiştim
Rüzgarla savuran sen değil misin
DEĞERLİ BERKAY USTA BAŞARILI BİRÇALIŞMA OLMUŞ.YÜREĞİNİZE SAĞLIK.TEBRİKLERİMLE
hasret, özlem duygu yüklü güzel bir sevda şiiri..kutluyorum
Aşkı sende buldum sanıp sevmiştim
Uğruna bu canı nasıl vermiştim
Gülleri gönlümde sana dermiştim
Rüzgarla savuran sen değil misin
Yürek akışınız daim olsun üstadım
Akıcı ve de etkileyici harika şiire tam puan
mükemmel yazan keleminize
saygılar selamlar...Özcan Akkuş
Bak işte aşkınla bir ömür soldu
Sayende gözlerim yaşlarla doldu,
Olanlar bu aşkta gönlüme oldu
Bir dal gibi kıran sen değil misin
Güzel bir hüzün şiiri, hele de hece şiiri olunca duygular daha da oturuyor bana göre. Ama hüzünler sadece dizelerde kalsın ve yüreğiniz hep ferah olsun dost.
Selamlar.
Güzel bir sevda şiiri okuduk. Kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 48 tane yorum bulunmakta