düstükce kayalar büyüyor ucurumlarim
estirdigin rüzgar benden seni kopariyor
kiriliyor kanatlarim özünden almaya gelemiyorum
öz suyuna sular karismisken ben kimim
cok gözyasi döktüm senin icin
durdum kapinin esiginde iceri adim atamadim
yemin billah yalanini duydum niye bilemedim
karanliga siginip ardindan baktim
unut gitsin diyor mavi isikli bir ates böcegi
sana kiyamiyor gönlüm ugurlamiyor
nardim her tanem ask sevgi sevinc umuttu benim
kirdin sactin etrafa tek tek tanelerimi toplasanda
eksik kalir bulamazsin beni
Kayıt Tarihi : 20.6.2012 23:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!