Sen de Yoksun Şiiri - Ethem Altan

Senin ölümün
Çok koydu bana babam
Seni nasıl da severmişim
Bunu; Sen öldüğün zaman anladım
Acın büyük!
Kalbim buruk,
Gözümde yaş,
Boynum bükük,
Ana yok,baba yok,
Ben yetim,
Ben mahzun,
Ben garip,
Ben öksüz kaldım babam
Bu dünyada gülemem artık,
Şu Rüzgarlı Hastanesi ile
Bizim evdeki koltuğun,köşesi de olmasa
Seni bir türlü göremem
Her gün işe giderken seni
Rüzgarlı Hastanesinde görürüm
Ölümünden beş gün önce
Seni oraya götürmüştüm ya
Bazen de salonumuzda oturduğun
Koltuğun köşesinde görürüm
Ölümün yüreğime işledi canım babam,yüreğime
Sen öleli;
Sana bir şiir yazmak istedim
Ancak!
Bugüne dek kalemim sustu,yazmaz oldu
Şairliğim bitti diye düşündüm
Ama bitmemiş,
Dilim açıldı,
Kalemim coştu,
Ben yazdıkça iştahı kabardı,
Yazdıkça,yazası geldi,
Seni unutamam canım babam!
Beni okuturken,tam otuz dört yıl önce
Yozgat'ın eksi on derece soğuğunda
Bana köyden yufka ekmek getirişini
Anahtarın olmadığı için
Ben gelene dek,eksi on derece soğukta beklediğini,
Ellerinin donmak üzere olduğunu,
Daha dün olmuş gibi anımsarım
Seni nasıl unuturum canım babam
Seni nasıl unutabilirim!
Ankara 20.02.2008