Sen de üşüyor musun Şiiri - Yasemin Ayhan

Arada bir hayallere dalıp gülümsüyorum,
Sonra bir üşüme geliyor;
Sen de böyle düşününce üşüyor musun?
İçinde ellerin, gözlerin, saçların olmayan
Yani sol yanımı eksikliği,
Geçip gidiyor zaman.
İşin kötüsü de böyle yaşamaya alışmak.
Hani zaman ilaçtı, doğrusu hiç de işe yaramıyormuş.

Ey yar...
Dönüşü olmayan yollardan sesleniyorum ince ruhlum.
Hiç hesapta yoktu bu aşk;
Sanki her günümü seninle geçirmişçesine,
Bu özlem de neyin nesi.
Bazen şu kalbimi söküp atasım var,
Sana gelmeme engel olan ne varsa hepsine garezim var.
İlk olarak zamana,
Sonra sensiz çizdiğim bütün yollar için kendime.
Ben daha sesinden ismimi bile duymadım ki daha.
Ne ara geldin, yerleştin kalbimin tam orta yerine?

Gerçeklerden vazgeçtim sevgili...
Rüya olsun bari, hiç ummadığım bir anda gelsen,
Yaşasak güzel olan ne varsa.
Korkarım gözümü açmaya:
Sen karşımda öylece dururken:
Birazcık daha devam etse olmaz mı?

Aslında tüm bunları kalbim öğretti aklıma,
Hepsi onun zoruyla.
Kalbim sana geliyor,
Aklım gitme yanarsın diyor.
İşte böyle böyle düşman oldu ikisi...
Ben de aralarında kaldım.

Neyse...
Mutlu olduğunu gördüm bugün.
Hep mutlu ol ki susturabileyim içimdeki şu kavgayı.

Sana hem sevgili, hem muhabbetli bir dost, hem de evlat şefkatiyle bakıyor kalbim.
Hayattaki acıları saklayıp,
Sevinçleri getirdim kapına.
Beni içeri alıp, bir ömür boyu hapseder misin?