Sen de Seyirlik Geçme Yazdan

sonsuzluğuna sığınır beni unutuşuna yanardım
sesinden tanırdım ince ince inip kollarımda sicimlenen
ısrarla yanağımda duran bir damlayı sevgili sanırdım sevip okşayan
iterdin ya bulutlarını bir kenara ay buğulanırdı gözlerim yerine

ey gökyüzüm yine dudaklarıma aldım dualarımı
sevgiliye giden yol diye alacakaranlığa sıraladım yıldızları
gözbebeğimi uçurdum samanyolundan hasret havasıyla sarsın yel tipi
emanet ettim sürme çekilmez uykuya sürülmez çukursuz bakışımı

öykümü yağmurunla anlat uzun uzun seyirlik geçme yazdan
filizine hazırlanana tohumunu çatlatana kör kuyuya mezeye kadehe
yalnızlığı gücendirme en ücra köşelerde sonbaharı soluyan ağaçlara yağ
ve hesapsızca camlar ıslak ıslak baksın anılarıma mevsim ne olursa olsun